लग्नातील शून्यता: जिथे देहाची ओढ संपते, तिथे मनाची साद ऐकू येते का?

💔 लग्नातील शून्यता: जिथे देहाची ओढ संपते, तिथे मनाची साद ऐकू येते का? 😭
आज एका अत्यंत वेदनादायक वास्तवावर भाष्य करण्याची वेळ आली आहे. “जर लग्नाच्या बंधनातून शारीरिक संबंधांची अट काढून टाकली, तर बहुतांश विवाह होणार नाहीत,” हे विधान केवळ एक सामाजिक मत नाही, तर ते आजच्या नात्यांमधील गहन भावनिक पोकळीचे भयाण चित्र आहे. हे वाक्य थेट विचारते: आज आपण केवळ शरीरसंबंधांसाठी लग्न करत आहोत की, आयुष्यभर साथ देणाऱ्या एका भावनिक आधारासाठी?
आपल्या संस्कृतीत विवाह म्हणजे जन्मोजन्मीचे बंधन, सात फेऱ्यांमधील सात वचने आणि दोन आत्म्यांचा संगम. पण, आज हे पवित्र बंधन केवळ देहाची तात्पुरती भूक भागवण्याचे एक साधन बनले आहे का? जर असे असेल, तर आपण एका भयानक भावनात्मक दारिद्र्यात जगत आहोत.
😢 प्रेम हरवले आणि वासना जिंकली
आजच्या धकाधकीच्या जीवनात, आपल्याला खरी ‘साथ’ हवी आहे. पण आपण या ‘साथी’चा अर्थ केवळ शारीरिक ओढ असा मानू लागलो आहोत. आयुष्याच्या खडतर वाटेवर, जेव्हा आर्थिक संकट येते, जेव्हा आयुष्यात गंभीर आजार येतात, जेव्हा मनाला बोलण्यासाठी एक खांदा हवा असतो, तेव्हा केवळ शारीरिक आकर्षण मदतीला येत नाही! अशा वेळी गरज असते, ती प्रेमाची, विश्वासाची आणि आपुलकीची.
ज्या विवाहाचा पाया केवळ वासना आहे, त्या विवाहाचे आयुष्य शारीरिक ओढ संपेपर्यंतच असते. ओढ संपली की, नात्यातील उब संपते, आणि मग मागे राहते ती भावनिक शून्यता आणि परकेपणाची खंत. आज अनेक जोडपी एकाच छताखाली राहूनही, लाखो मैल दूर असल्यासारखे जीवन जगत आहेत, याचे मूळ कारण हेच आहे.
🙏 एका हाकेसाठी ‘ती’ आणि ‘तो’ आतुर
पती-पत्नीच्या नात्यात शारीरिक जवळीक महत्त्वाची आहे, हे कोणीही नाकारू शकत नाही. पण ती जवळीक प्रेमाचा आणि आदराचा परिणाम असायला हवी, केवळ गरज नाही. आपण विसरलो आहोत की ‘लग्नाची अट’ ही केवळ शरीरसंबंधांची नाही, तर ‘आयुष्यभर एकमेकांना साथ देण्याच्या वचनाची’ असते.
जर आपल्याला ‘संघर्षनायक’ म्हणून खऱ्या अर्थाने लढायचे असेल, तर आपल्याला ही मानसिकता बदलावी लागेल. तरुणांनी आणि पालकांनीही, विवाहाकडे केवळ ‘वासना आणि वंश’ या दृष्टिकोनातून न पाहता, ‘प्रेम, साहचर्य आणि भावनिक आधार’ देणारी एक सुरक्षित जागा म्हणून पाहावे.
ज्या दिवशी आपल्या समाजात, शारीरिक संबंध नसतानाही जोडपी आयुष्यभर एकमेकांना भावनिक साथ देतील, केवळ मनाच्या ओढीने एकत्र राहतील, त्या दिवशी आपण खऱ्या अर्थाने ‘संघर्षनायक’ ठरू.
आपल्याला लग्नातील देहाची भूक नाही, तर मनाची साद ऐकावी लागेल!